Ποιος είσαι εσύ, αδιάντροπε, που θέλεις ισότητα, κόντρα στην (μετ)ανθρώπινη φύση;

 Ποιος είσαι εσύ, αδιάντροπε, που θέλεις ισότητα, κόντρα στην (μετ)ανθρώπινη φύση;

Του Ορθαγόρα

Η ισότητα είναι ένα διαρκές ζητούμενο στις περισσότερες ανθρώπινες κοινωνίες της νεώτερης και της σύγχρονης Ιστορίας. Ιδιαίτερα ο 20ος αιώνας μπορεί να χαρακτηριστεί ως η «περίοδος εντατικών προσπαθειών για την εξάλειψη της ανισότητας».

Η ανάδυση φιλελεύθερων και κομμουνιστικών ιδεολογιών, οι παγκοσμιοποιητικές τάσεις, και η έκρηξη των νέων τεχνολογιών δημιούργησαν αυξημένες προσδοκίες για την έλευση μιας εποχής που θα έχει στο επίκεντρό της την ισότητα μεταξύ ατόμων, ομάδων, τάξεων, φυλών και φύλων.

Ωστόσο, οι ελπίδες διαψεύστηκαν.

Στις αρχές της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, η ανθρωπότητα έρχεται καθημερινά αντιμέτωπη με το πιο σκληρό πρόσωπο μιας μετασχηματισμένης και αναβαθμισμένης ανισότητας.

Μάλιστα, από τα πιο επίσημα χείλη της εξουσίας διακηρύσσεται πλέον ανοιχτά και με κυνισμό η απόλυτη απόρριψη της ισότητας ως κοινωνικής αξίας.

Ας πάρουμε για παράδειγμα την χώρα μας.

Αν και το άρθρο 4 του Συντάγματος ορίζει ρητά ότι «Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου» και ότι «Oι Έλληνες και οι Eλληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις», εντούτοις ο σημερινός πρωθυπουργός διακήρυττε πριν από λίγα μόλις χρόνια, ως πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, ότι... «δεν τρέφει αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες» καθώς «κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση» και οδηγεί σε καταστρατήγηση της ίδιας της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων!

Και αργότερα, επανέλαβε με κυνισμό ότι «δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν είμαστε όλοι ίσοι, και δεν πρόκειται να γίνουμε ποτέ»! Έθεσε, μάλιστα, επί τάπητος το ψευτοδίλημμα ΙΣΟΤΗΤΑ Ή ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, υπονοώντας ότι είναι αδύνατη η ταυτόχρονη συνύπαρξη αυτών των δύο ιδανικών.

Κατά την διάρκεια της μέχρι τώρα θητείας του ως πρωθυπουργός, ο Μητσοτάκης αποδείχτηκε συνεπής προς τα τότε λεγόμενά του.

Στους κόλπους της σημερινής ελληνικής κοινωνίας η ανισότητα βαθαίνει ολοένα και περισσότερο.

Μια μικρή ελίτ (αποτελούμενη από πολιτικούς, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους, και λοιπά υποκείμενα υψηλής κοινωνικής υποστάθμης) αυξάνει διαρκώς τον πλούτο και τα προνόμιά της, καταπατώντας ανερυθρίαστα και ατιμώρητα γραπτούς και άγραφους νόμους.

Πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του γαλάζιου βουλευτή Κωνσταντίνου Μαραβέγια, η σύζυγος του οποίου έλαβε έγκριση χρηματοδότησης ύψους 4.200.000 ευρώ για δύο επενδυτικά σχέδια της... υπό σύσταση εταιρείας της (μονοπρόσωπη ΙΚΕ) με αρχικό κεφάλαιο ύψους 5.000 ευρώ!

Το γεγονός ότι το ποσό αυτό ουδέποτε εκταμιεύτηκε (όπως διατείνεται ο βουλευτής) δεν μειώνει το μέγεθος του σκανδάλου.

Πήγαινε εσύ, Συνέλληνα, με υφιστάμενη κερδοφόρα εταιρεία και με τα 2 καλύτερα επενδυτικά σχέδια του κόσμου ανά χείρας, και ζήτα να ενταχθείς στον Αναπτυξιακό Νόμο για χρηματοδότηση ύψους 4 εκατομμυρίων. Και θα διαπιστώσεις πόσο ίσος είσαι με την κυρία βουλευτού...

Για να μην γινόμαστε άδικοι, παρόμοια σκάνδαλα έχουν να επιδείξουν ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα κόμματα που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο ή διαδραμάτισαν ρόλο στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα.

Και εδώ τίθεται το μείζον ερώτημα:

Γιατί το λεγόμενο «Συνταγματικό Τόξο», παρά τον όρκο του για τήρηση του Συντάγματος και προάσπιση των αξιών που εκπορεύονται από αυτό, καταπατεί ασύστολα, συστηματικά, και ατιμώρητα κάθε συνταγματική νομιμότητα;

Η απάντηση στρογγυλοκάθεται στα ανάκτορα του Νταβός και στις πολυτελείς αίθουσες του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.

Και δημοσιοποιείται -η απάντηση- διά στόματος Γιουβάλ Νώε Χαράρι, ιδεολογικού εκπροσώπου του Κλάους Σβαμπ.

Ο (εβραϊκής καταγωγής) Χαράρι, αγαπητός στην πλειονότητα των εν Ελλάδι πολιτικών, γράφει στο βιβλίο του «21 μαθήματα για τον 21ο αιώνα»:

«Ο εικοστός πρώτος αιώνας μπορεί να δημιουργήσει τις πιο άνισες κοινωνίες στην ιστορία. [...] Η παγκοσμιοποίηση έχει σίγουρα ωφελήσει μεγάλα τμήματα της ανθρωπότητας, αλλά υπάρχουν ενδείξεις αυξανόμενης ανισότητας τόσο μεταξύ όσο και εντός των κοινωνιών. Ορισμένες ομάδες μονοπωλούν όλο και περισσότερο τους καρπούς της παγκοσμιοποίησης, ενώ δισεκατομμύρια μένουν πίσω. Ήδη σήμερα, το πλουσιότερο 1 τοις εκατό κατέχει τον μισό πλούτο του κόσμου. Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ότι οι πλουσιότεροι 100 άνθρωποι μαζί κατέχουν περισσότερα από όσα οι 4 δισεκατομμύρια φτωχότεροι.»

Περιγράφοντας, μάλιστα, ένα (καλά σχεδιασμένο) μέλλον, ο Χαράρι επισημαίνει «τον διαχωρισμό της ανθρωπότητας σε μια μικρή κατηγορία υπερανθρώπων και μια τεράστια υποκατηγορία άχρηστων Homo sapiens. Για να γίνει ακόμα χειρότερη μια ήδη δυσοίωνη κατάσταση, καθώς οι μάζες χάνουν την οικονομική τους σημασία και την πολιτική τους ισχύ, το κράτος μπορεί να χάσει τουλάχιστον ένα μέρος από τα κίνητρά του να επενδύσει στην υγεία, την εκπαίδευση, και την ευημερία τους. Είναι πολύ επικίνδυνο να είσαι περιττός. Το μέλλον των μαζών θα εξαρτηθεί τότε από την καλή θέληση μιας μικρής ελίτ. Ίσως υπάρξει καλή θέληση για μερικές δεκαετίες. Αλλά σε μια εποχή κρίσης –όπως η κλιματική καταστροφή– θα ήταν πολύ δελεαστικό και εύκολο να πετάξουμε τους περιττούς ανθρώπους στην θάλασσα.»

Καταλαβαίνεις τώρα, Συνέλληνα, γιατί ο Μητσοτάκης -και όχι μόνον αυτός- θεωρεί την ισότητα αντίθετη στην ανθρώπινη, ή μάλλον στην μετανθρώπινη φύση;

Και γιατί ουδέποτε θα γίνεις ίσος με όλα αυτά τα μετανθρωπιστικά αποβράσματα, με αυτούς τους γυμνοσάλιαγκες που σαλιώνουν τα υποδήματα του Σβαμπ και του Χαράρι;

Στην μικρή κάστα των «υπερανθρώπων» ποθούν να ενταχθούν. Και, για να το πετύχουν, είναι προθυμότατοι να πετάξουν εσένα τον «περιττό» και τους ομοίους σου στην θάλασσα!

Ουδεμία διέξοδος υπάρχει όσο εμπιστεύεσαι την ζωή σου στην πολιτική συμμορία που ανέλαβε εργολαβικά την εξόντωσή σου.

Καθώς είμαστε σε προεκλογική περίοδο, σε προκαλώ να κάνεις το εξής πείραμα:

Ζήτα, από τους αρχηγούς των κομμάτων που θα σε πλησιάσουν για να τα ψηφίσεις, να σε διαβεβαιώσουν εγγράφως ότι δεν ασπάζονται την μετανθρωπιστική ιδεολογία του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης, και να δεσμευτούν νομικά ότι θα πάνε στην φυλακή αν δεν υλοποιήσουν τις προγραμματικές (και προεκλογικές) τους δηλώσεις.

Μην γελιέσαι, Συνέλληνα!

Η μόνη υπαρκτή διέξοδος είναι η Ε.ΣΥ. - η δική σου Συνέλευση.

Γιατί είναι ο μόνος φορέας που θέτει στο κέντρο της πολιτικής του φιλοσοφίας τις αληθινές αξίες, στις οποίες συγκαταλέγεται η ΙΣΟΤΗΣ, ως η «επ' ακριβώς παροχή ίσων ευκαιριών προς όλους τους πολίτες χωρίς καμία διάκριση».