Η Αδελφότητα της Στέγης και η λεηλασία του ιδιωτικού πλούτου των Ελλήνων

 Η Αδελφότητα της Στέγης και η λεηλασία του ιδιωτικού πλούτου των Ελλήνων

Του Ορθαγόρα 

Ας μην γελιόμαστε, το (αναθεωρημένο) Σύνταγμα της Ελλάδας και το σώμα των νόμων που το πλαισιώνει είναι κατ' ουσίαν εργαλεία εξυπηρέτησης της κομματοκρατίας και των διαπλεκομένων συνεργών της. Ελάχιστα μόνον απομεινάρια ενός ξεφτισμένου «φιλολαϊκού» πολιτεύματος μπορεί κάποιος να βρει σε τούτη την κατάπτυστη εργαλειοθήκη.

Αλλά ακόμα κι αυτά αποτελούν πλέον γράμματα νεκρά, ελέω ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, μνημονίων, και προπάντων εγχώριας πολιτικής σήψης και διαφθοράς.

Οι τρεις εξουσίες (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική), που θα έπρεπε να είναι εμφανώς διαχωρισμένες και να διασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία της Πολιτείας προς όφελος των Πολιτών, έχουν δολίως μετατραπεί σε «όπλο με τρεις κάνες» το οποίο εξοντώνει μεθοδικά και με νομιμοφάνεια τους Έλληνες.

Μεταξύ άλλων, το όπλο αυτό στοχεύει και την ιδιοκτησία -πιο συγκεκριμένα, την ιδιόκτητη κατοικία.

Η παγίδα στήθηκε προ πολλού, με τα κάθε λογής δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες που μοίραζαν απλόχερα και χωρίς επαρκή έλεγχο οι τράπεζες σε ένα ανυποψίαστο και ευκολόπιστο κοινό. Ακολούθησε η οικονομική αποδυνάμωση των Ελλήνων, μέσω απανωτών τεχνητών κρίσεων, και το στήσιμο του μεγάλου κόλπου με τα «κόκκινα δάνεια», το οποίο γέμισε τα ταμεία των τραπεζών με ζεστό δημόσιο χρήμα υφαρπαγμένο από τις ήδη σχεδόν άδειες τσέπες των πολιτών.

Αν και οι τέσσερις (4!) ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών θα έπρεπε να οδηγήσουν στην εξόφληση όλων των «κόκκινων δανείων», όπως έγινε με το μητσοτακικό δάνειο του «Κήρυκα Χανίων», εντούτοις η τραπεζική συμμορία τα μεταβίβασε σε funds του εξωτερικού έναντι ευτελούς τιμήματος. Φυσικά, πίσω από αυτά τα funds κρύβονται οι ίδιοι «αδελφοί», οι οποίοι ανέθεσαν την διαχείριση των δανείων σε εγχώριους συνεργούς τους -τους γνωστούς servicers.

Με την νομοθέτηση της εφαρμογής των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών (2017), την ψήφιση του Νόμου «Ηρακλής» (2019), και την αντικατάσταση του Νόμου Κατσέλη από τον νέο Πτωχευτικό Κώδικα (2020) το έγκλημα ολοκληρώνεται. Η πρώτη κατοικία παύει να προστατεύεται, τα δάνεια τιτλοποιούνται με... εγγύηση του ελληνικού δημοσίου έναντι προμήθειας(!), και ανοίγει πλέον διάπλατα ο δρόμος για το ξεσπίτωμα ακόμα και των πιο ευάλωτων Ελλήνων.

Με το «τρίκανο όπλο» ανά χείρας, η Αδελφότητα της Στέγης (τράπεζες, funds, servicers) λεηλατεί ανεμπόδιστα τον ελληνικό ιδιωτικό πλούτο.

Αλλά το μείζον ζήτημα δεν είναι η Αδελφότητα. Αυτή δρα με απόλυτη συνέπεια προς την ίδια της την φύση. Συνασπισμός Φιλόκερδων Σωματείων είναι, και ως τέτοιος λειτουργεί.

Το μείζον ζήτημα είναι το «όπλο με τις τρεις κάνες» και αυτοί που το κατασκευάζουν, το συντηρούν, και το απασφαλίζουν. Δηλαδή, οι δήθεν αντιπρόσωποι και υπάλληλοί σου, Συνέλληνα. Αυτοί που θα έπρεπε να ασκούν υπέρ εσού όλες τις εξουσίες οι οποίες πηγάζουν από την συλλογική σου ολότητα ως Έθνος και κυρίαρχος Λαός (Άρθρο 1 του Συντάγματος).

Έλα, τώρα, να δούμε μαζί κάποια άρθρα του Συντάγματος και να εξετάσουμε κατά πόσο τα λαμβάνουν υπόψη τους οι... εν Βουλή υπηρέτες σου.

Διαβάζουμε στο Άρθρο 2 (παράγραφος 1): «O σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας».

Αλλά, μεταξύ των παραγόντων οι οποίοι προσδιορίζουν την «ανθρώπινη αξία», πρωτεύουσα θέση κατέχει η κατοικία που πληροί όλες τις προϋποθέσεις για μιαν αξιοπρεπή και άνετη διαβίωση.

Γι' αυτό και το Άρθρο 21 (παράγραφος 4) ορίζει ρητά πως «H απόκτηση κατοικίας από αυτούς που την στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Kράτους».

Επιπλέον, το Άρθρο 17 (παράγραφος 2) επισημαίνει ότι «Kανένας δεν στερείται την ιδιοκτησία του, παρά μόνο για δημόσια ωφέλεια που έχει αποδειχθεί με τον προσήκοντα τρόπο, όταν και όπως ο νόμος ορίζει, και πάντοτε αφού προηγηθεί πλήρης αποζημίωση...».

Σύμφωνα με τα παραπάνω άρθρα του Συντάγματος, αποτελεί υποχρέωση της Πολιτείας η εξασφάλιση κατοικίας για όλους τους Πολίτες και η προστασία αυτής έναντι των πιθανών κινδύνων. Αν, για οποιονδήποτε λόγο, ένας πολίτης στερηθεί την κατοικία του ή περιπέσει σε συνθήκες ανεπαρκούς στέγασης, τότε το Κράτος ΟΦΕΙΛΕΙ να αποκαταστήσει άμεσα την αδικία.

Πράττουν, λοιπόν, Συνέλληνα, οι υπάλληλοί σου το καθήκον τους έτσι όπως το ορίζει το Σύνταγμα; Σαφώς και όχι! Εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι η μόνη «ειδική φροντίδα» τους είναι να σε... ξεσπιτώσουν προς όφελος της Αδελφότητας της Στέγης!

Αλλά, για να μην τους αδικούμε, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι τηρούν τουλάχιστον τις συνταγματικές εντολές στην περίπτωση των κάθε λογής «μεταναστών» και «προσφύγων»...

Σύμφωνα με το Άρθρο 25 (παράγραφος 1), «Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν».

Εγγυάται, Συνέλληνα, το Κράτος το αναφαίρετο δικαίωμά σου στην κατοικία; Όχι! Εγγυάται, όμως, τα «δικαιώματα» της Αδελφότητας της Στέγης να κερδοσκοπεί εις βάρος των δικών σου δικαιωμάτων και της ίδιας σου της ζωής. Και το κάνει με το πρόγραμμα «Ηρακλής», το οποίο «είναι ένα σχήμα παροχής κρατικής εγγύησης σε ομολογίες υψηλής εξοφλητικής προτεραιότητας (senior bonds) τιτλοποιημένων δανείων, έναντι προμήθειας που λαμβάνει το Δημόσιο, η οποία υπολογίζεται με όρους αγοράς».

Έναντι προμήθειας! Το αντιλαμβάνεσαι; ΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ! Ως συνεταιράκι της Αδελφότητας, το Κράτος παίρνει προμήθεια από τα κλοπιμαία! Κι αν η κλοπή δεν αποδώσει καρπούς, τότε το Κράτος αποζημιώνει την Αδελφότητα με δημόσιο χρήμα! Δηλαδή, με λεφτά που το ίδιο έχει κλέψει από τις τσέπες όλων των Ελλήνων!

Έτσι λειτουργούν οι συγγενείς Αδελφότητες. Σέβονται και προστατεύουν η μία την άλλη.

Στο Άρθρο 5 (παράγραφος 1) διαβάζουμε: «Kαθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Xώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη». Και το Άρθρο 106 (παράγραφος 2) συμπληρώνει: «H ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία δεν επιτρέπεται να αναπτύσσεται σε βάρος της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ή προς βλάβη της εθνικής οικονομίας».

Ας αναρωτηθούμε μαζί, Συνέλληνα:

Προσβάλλουν τα δικαιώματά μας, με την ύπαρξη και την δράση τους, οι ιδιωτικές τράπεζες, τα funds, και οι servicers; Παραβιάζουν το Σύνταγμα και τα χρηστά ήθη; Αναπτύσσονται οικονομικά σε βάρος της ελευθερίας μας και της αξιοπρέπειάς μας; Βλάπτουν την εθνική μας οικονομία;

Αφήνω την απάντηση στην δική σου ορθή κρίση. Εγώ θα σου υπενθυμίσω μόνον ότι:

1. Στην Αδελφότητα της Στέγης ανήκουν εν ενεργεία βουλευτές, δηλαδή υπάλληλοί σου, η θέση των οποίων θα έπρεπε να είναι κάπου αλλού και όχι στα έδρανα του Κοινοβουλίου.

2. Οι εντολές του Συντάγματος τηρούνται για να προστατεύσουν, κατά κύριο λόγο, τα δικαιώματα «μεταναστών», «προσφύγων», και λοιπών νεοταξίτικων μειονοτήτων.

3. Κόμματα, δόγματα, μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλοδημοσιογράφοι, και άλλα σάπια φρούτα ζουν και βασιλεύουν σε ένα παραδείσιο σύμπαν που καμιά ομοιότητα δεν έχει με την δική σου αβάσταχτη κόλαση.

Συνέλληνα, τα πράγματα είναι απλά.

Ή παίρνεις στα χέρια σου τις εξουσίες που πηγάζουν από εσένα και πρέπει να εκτελούνται υπέρ εσού, ή πεθαίνεις άστεγος και πεινασμένος.

Διάλεξε, κάνοντας χρήση της λογικής σου και της ελεύθερης βούλησής σου.

Αν επιλέξεις να πεθάνεις, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σου ευχηθώ «Καλό Ταξίδι».

Αν επιλέξεις να πάρεις, επιτέλους, στα χέρια σου τις εξουσίες και την ζωή σου, τότε θα σε προσκαλέσω και θα σε καλωσορίσω στην ΜΟΝΗ αληθινή συλλογική ολότητα που έχει απομείνει σε αυτόν τον ιερό αλλά βάναυσα βιασμένο τόπο: στην ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ.