Η ασφάλεια του πολίτη κρέμεται από μια φθαρμένη κλωστή και κάποιοι κοιτάζουν το χρώμα

Η ασφάλεια του πολίτη κρέμεται από μια φθαρμένη κλωστή και κάποιοι κοιτάζουν το χρώμα

Του Κυριακέλη Γεώργιου

Μεγάλη υπόθεση η ασφάλεια τελικά, μόλις αρχίσει να χάνεται κλονίζονται κόσμοι ολόκληροι, χωρίς την ασφάλεια δεν μπορείς να δημιουργήσεις, δεν μπορείς να εργαστείς, δεν μπορείς να ονειρευτείς, παρά μόνο να ζεις φοβισμένος, σε συνεχή επιφυλακή μην είσαι εσύ ο επόμενος που θα σου χτυπήσει την πόρτα το άδικο. Σε καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί ζούμε στο ίδιο ακριβώς περιβάλλον, με τους ίδιους κανόνες, με τις ίδιες ανασφάλειες, που κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν. Βρισκόμαστε όλοι ως μάρτυρες για ακόμη μία φορά, εμπρός σε ένα γεγονός κοινωνικής αστάθειας και μας αποδεικνύεται περίτρανα, ότι η ανομία, η αναρχία, η αταξία, ο κίνδυνος που διατρέχουμε ως κοινωνικό σύνολο μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, που λέγεται Ελλάς, καραδοκεί από στιγμή σε στιγμή. Η υπόθεση με τον 16χρονο Ρομά κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, αποδεικνύοντας σε όλους ότι η ασφάλεια των πολιτών κρέμεται από μια φθαρμένη κλωστή και κάποιοι κοιτάζουν το χρώμα. Οργανωμένος ξεσηκωμός σε πολλά μέρη της χώρας, φθορά δημόσιας περιουσίας, δημόσιες απειλές για απόπειρες δολοφονίας και όποιον πάρει… για ένα περιστατικό κλοπής, παράνομης και επικίνδυνης οδήγησης κ.α. Δεν θα εμβαθύνω περισσότερο στο γεγονός αυτό ούτε θα εξετάσω αν η πράξη του αστυνομικού ήταν σωστή η όχι καθώς η ουσία βρίσκεται αλλού, όπως και να έχει όμως η απώλεια οποιασδήποτε ζωής είναι ένα δυστυχές γεγονός που κανένας δεν το επιθυμεί και σε μία κοινωνία ανθρώπων τέτοιου είδους γεγονότα δεν είναι αρεστά.

Παρόλα αυτά, στα Ελληνικά ΜΜΕ και στον πολιτικό κόσμο, μεγαλύτερη έμφαση δίδεται στο αν θα πρέπει το χρώμα της «φθαρμένης κλωστής» από την οποία κρέμεται η ασφάλεια κάθε πολίτη, να είναι μπλε, κόκκινη, πράσινη, λες και στο τέλος αυτό έχει σημασία για τον πολίτη που θέλει να απολαύσει την ζωή στην πατρίδα του και να αισθάνεται ασφαλής. Ποιοι άραγε δημιούργησαν ή καλύτερα, συν-δημιούργησαν αυτό το εχθρικό περιβάλλον για εμάς τους Έλληνες μέσα στην χώρα μας; Οι μπλε, οι κόκκινοι, οι πράσινοι η όλοι μαζί σε μια δόλια συμπαιγνία με θύμα τον ίδιο τον Έλληνα πολίτη και τα παιδιά του; Μόνο οι μπλε, οι κόκκινοι, οι πράσινοι, ή όλοι μαζί προσπαθούν σιωπηλά να εντάξουν κοινωνικά σύνολα που μέχρι στιγμής δεν έχουν καταφέρει να «ενσωματωθούν» όπως χρόνια τώρα ακούμε, με σκοπό την αλλοίωση του γηγενούς πληθυσμού; Από την άλλη αυτά τα κοινωνικά σύνολα οποιασδήποτε καταγωγής, με τι κριτήρια βρίσκονται εδώ, τι προσφέρουν στο σύνολο των Ελλήνων πολιτών και ποιες είναι οι πράξεις προσφοράς τους για την χώρα αυτή; Μην μπερδευτείς, δεν έχει να κάνει με φυλετική διάκριση η συγκεκριμένη τοποθέτηση, αλλά έχει να κάνει καθαρά με διαχείριση των δεδομένων και των αποτελεσμάτων γιατί σε αυτά βρίσκεται η αλήθεια. Μια χώρα που λόγω πολιτικής αστάθειας δεν είναι ικανή να θρέψει και να αποκαταστήσει τα «δικά της παιδιά», πως θα θρέψει και θα αποκαταστήσει φιλοξενούμενους; Ο Έλληνας πάντα ήταν φιλόξενος και φιλότιμος, για αυτό σήμερα υπάρχουν άβατα στην χώρα του, στην γειτονία του, επειδή ήταν φιλόξενος και φιλότιμος, χωρίς κριτήρια, χωρίς έλεγχο και αυστηρότητα, χωρίς σχέδιο, τι θα κάνει αυτός ο κόσμος που έρχεται να ζήσει εδώ και τι θα προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο στο οποίο επιθυμεί να ενταχθεί. Η Ελλάδα κατάντησε μια χώρα σήψης και δυσωδίας, διότι δεν προάγει ούτε πολιτισμό ούτε ηθική παρά μόνο δουλεία και φόβο και ευθύνη για αυτό φέρουν όσοι διαχειρίζονται τον δημόσιο βίο γιατί κρατάνε στα χέρια τους την «τυφλή» εμπιστοσύνη που τους δώσαμε στην κάλπη και νομίζαμε πως κάτι θα αλλάξει. Φέρουν ευθύνη γιατί με έναν νόμο ή ένα σύνολο νόμων μπορούν να δώσουν στον πολίτη σταθερότητα και ασφάλεια αλλά δεν το πράττουν, αντί αυτού νομοθετούν για να σφίξουν την θηλιά γύρω από τον δικό μας λαιμό ακόμη περισσότερο. Όλο το σενάριο είναι λάθος από την αρχή και εκεί πρέπει να γυρίσουμε αν θέλουμε να δούμε πραγματικές λύσεις, στην αρχή.

Αγαπητέ συμπολίτη, συμφωνώ ότι ο πολιτικός κόσμος όπως μας τον παρουσιάζουν, τίποτα ηθικό και άξιο δεν έχει μέσα του, ως εκ τούτου κανείς δεν θέλει να συμμετέχει σε αυτόν για να μην «λερώσει» την δική του ηθική υπόσταση. Όμως πρέπει να αναγνωρίσουμε μετά από τόσα χρόνια ταλαιπωρίας, τόσα χρόνια ανασφάλειας, τόσα χρόνια ασύστολου ψεύδους και εμπαιγμού που έχουμε υποστεί, ότι κανένα κόμμα, κανένας πολιτικός από όσους βρίσκονται εντός της Βουλής, δεν μπορεί ή δεν θέλει να κάνει την ζωή του συνόλου των Ελλήνων, την δική σου και την δική μου καλύτερες. Ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλος και μας αποδεικνύει μέσα από τα γεγονότα πόσο μεγάλη ανάγκη είναι να εμφανιστεί ο ιδιοκτήτης αυτού του τόπου και να μετέχει ενεργά στα πολιτικά δρώμενα της χώρας του. Να μετέχει όχι για να συζητήσει κάτι με κάποιον, όχι για να διαπραγματευτεί αν θα έχει λίγα η λιγότερα, αλλά για να τα πάρει όλα στα χέρια του, για να στήσει μία πολιτεία που θα προάγει ηθική παρέχοντας ασφάλεια μέσα από δίκαιους νόμους και ορθή διαχείριση του δικαίου, ως πραγματική διοίκηση. Όχι για έναν παχυλό μισθό, όχι για ξεχωριστά προνόμια σε σχέση με τους υπόλοιπους, αλλά επειδή είναι πραγματικά ανάγκη για ακόμη μία φορά στην ιστορία ο άνθρωπος να υπηρετήσει το δίκαιο, την αλήθεια, την λογική και να ζήσει την πραγματική ευδαιμονία. Ιδιοκτήτες και μέτοχοι είμαστε όλοι, μιας τεράστιας περιουσίας σε όλα τα επίπεδα και δεχόμαστε να ζούμε ως υποτελείς, να βάζουν κανόνες άλλοι για την δική μας ζωή και εμείς να αναστενάζουμε, ενώ κάθε στιγμή που περνά μπορούν όλα να ανατραπούν με ένα δικό μας «φύσημα». Αυτά θα λάβουν τέλος μόνο εάν πάρεις την απόφαση να εμφανιστείς, να εμφανιστούμε όλοι μαζί οι ιδιοκτήτες και μέτοχοι της περιουσίας αυτής που με μία λέξη ονομάζεται Ελλάς, ώστε να αποφασίσουμε σε τι περιβάλλον θέλουμε να ζούμε. Σου φαίνεται μεγάλο, δύσκολο, αλλά δεν είναι καθόλου γιατί η Ελλήνων Συνέλευσις έχει όλον τον σχεδιασμό και την υποδομή για να τρέξουν όλα από την αρχή μέχρι το τέλος, όλα αυτά όμως εξαρτώνται από την δική μας βούληση, γιατί τελικά εμείς ορίζαμε και συνεχίζουμε να ορίζουμε τα πράγματα από την αρχή, είτε με την δράση μας, είτε με την αδράνεια μας. Τώρα που τελειώνει η τετραετία η δική τους, θα μας ζητήσουν να τους παραδώσουμε την ζωή μας και των παιδιών μας για ακόμα τέσσερα χρόνια, ας έχουμε όμως κατά νου ότι τους δοκιμάσαμε όλους, τους είδαμε, τους μετρήσαμε, δεν είναι άλλο καιρός για πειράματα και υπομονές, είναι ο καιρός να αναλάβουμε δράση ενωμένοι, γιατί αυτό πρέπει να κάνουμε αν πραγματικά επιθυμούμε την δίκαιη αλλαγή.