Η οπλοποίηση των ενοικίων στην υπηρεσία της Σιωπηλής Γενοκτονίας των Ελλήνων

Η οπλοποίηση των ενοικίων στην υπηρεσία της Σιωπηλής Γενοκτονίας των Ελλήνων

Του Ορθαγόρα

Ο πόλεμος εναντίον των Ελλήνων, αλλά και γενικότερα κατά όλων των ανθρώπων, είναι μακραίωνος και ανελέητος. Στην χώρα μας, η τελική (και πιο κρίσιμη) φάση αυτού του πολέμου άρχισε το 2010, με ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2030.

Από το 2019, βιώνουμε το στάδιο κορύφωσης των εθνοκτόνων επιχειρήσεων που διενεργούνται βάσει ενός ειδεχθούς σχεδίου, το οποίο έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας «Σιωπηλής Γενοκτονίας». Δηλαδή, μιας γενοκτονίας που διεξάγεται με όπλα «σιωπηλά» -όχι κανονικά.

Αυτά τα ύπουλα όπλα, αν και αδυνατούν να τα αναγνωρίσουν ως τέτοια οι άνθρωποι εναντίον των οποίων στρέφονται, είναι εντούτοις άκρως αποτελεσματικά. Πρόκειται κατ' ουσίαν για συστήματα κοινωνικού αυτοματισμού, που προκαλούν την αθόρυβη υποδούλωση ή/και εξολόθρευση των ανυποψίαστων μαζών.

Ο κοινωνικός αυτοματισμός είναι μια πρακτική μέθοδος άσκησης εξουσίας και διαχείρισης στόχων και προβλημάτων, που συνοψίζεται σε τέσσερα στάδια-σημεία: 1) Αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης από την φύση και την ρίζα/αιτία του προβλήματος, 2) Έντεχνη ενοχοποίηση ομάδας (ή ομάδων) πληθυσμού, 3) Εναντίωση άλλης ομάδας πληθυσμού στην ενοχοποιημένη ομάδα, και 4) Ανώδυνη ή σχεδόν ανώδυνη, για την εξουσία, εφαρμογή προαποφασισμένων μέτρων.

Στην καρδιά των συστημάτων κοινωνικού αυτοματισμού εδράζεται η παμπάλαια εξουσιαστική αρχή «Διαίρει και Βασίλευε» η οποία οδηγεί, μεταξύ άλλων, στην αθόρυβη εξολόθρευση των υποτελών μαζών, μέσω της αλληλοεξόντωσής τους υπό τον μανδύα της «σύγκρουσης συμφερόντων ή δικαιωμάτων».

Η ίδια μέθοδος εφαρμόζεται και στην περίπτωση της αύξησης των ενοικίων. Ας δούμε πώς.

Ο Αποπροσανατολισμός

Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι η αύξηση των ενοικίων, αλλά η λεηλασία του ιδιωτικού πλούτου των Ελλήνων μέσω της σύμπραξης κράτους, τραπεζών, funds, και servicers.

Οι πλειστηριασμοί, ακόμα και της πρώτης κατοικίας, «παράγουν» σκοπίμως μια στρατιά απελπισμένων ανθρώπων που εξαναγκάζονται είτε να μείνουν στον δρόμο είτε να αναζητήσουν οίκημα προς ενοικίαση. Ταυτόχρονα, τα κατασχεμένα ακίνητα καταλήγουν σε χέρια ανάλγητων (ξένων και εγχώριων) εταιρειών και προσώπων, που ως μοναδικό τους μέλημα έχουν το μέγιστο δυνατό κέρδος.

Έτσι, αυξάνεται τεχνητά η ζήτηση ακινήτων προς ενοικίαση, ενώ παράλληλα μειώνεται η προσφορά. Το αποτέλεσμα είναι να τίθενται σε εφαρμογή οι νόμοι της «ελεύθερης αγοράς» και να απογειώνονται τα ενοίκια. Αυτούς τους νόμους επικαλείται το κράτος για να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη.

Η Ενοχοποίηση και η Εναντίωση

Χρησιμοποιώντας τα πετσωμένα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, το κράτος ενοχοποιεί εντέχνως τους ιδιοκτήτες ακινήτων. Μια απλή αναζήτηση στην Google της φράσης «ενοίκια παράλογες απαιτήσεις ιδιοκτητών» φέρνει στην οθόνη δεκάδες δημοσιεύματα που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Είναι αλήθεια πως μια μερίδα ιδιοκτητών εκμεταλλεύεται τους νόμους της αγοράς και την απουσία ισχυρού νομοθετικού πλαισίου προκειμένου να κερδοσκοπήσει εις βάρος των ενοικιαστών. Αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την επιχειρούμενη ισοπεδωτική ενοχοποίηση όλων των ιδιοκτητών, ούτε ακυρώνει τις κρατικές ευθύνες. Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες ανήκουν στα μεσαία κοινωνικά στρώματα και προσπαθούν με κάθε τρόπο να αντιμετωπίσουν την ακρίβεια, την μείωση της αγοραστικής τους δύναμης, τους ληστρικούς φόρους, τον ΕΝΦΙΑ, και τα υπόλοιπα όπλα φτωχοποίησης των Ελλήνων.

Από την πλευρά τους, για τους ίδιους περίπου λόγους, οι ενοικιαστές που ανήκουν στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στις εν γένει υποχρεώσεις τους. Και, με την σειρά τους, ενοχοποιούνται εντέχνως ως «κακοπληρωτές».

Έτσι, οι δύο κοινωνικές ομάδες (ιδιοκτήτες και ενοικιαστές) στρέφονται η μία εναντίον της άλλης. Και το ανθελληνικό κράτος... τρίβει τα χέρια του, καθώς αυτή η αντιπαράθεση εξυπηρετεί τα σκοτεινά σχέδιά του.

Τα Προαποφασισμένα Μέτρα

Αφού πρώτα έχει η ίδια δημιουργήσει το πρόβλημα, η κρατική εξουσία έρχεται σαν «σωτήρας» να δώσει την λύση, στο πλαίσιο μιας δήθεν στεγαστικής πολιτικής και με την εφαρμογή μέτρων τα οποία, όχι μόνον αποφασίστηκαν ταυτόχρονα με τον σχεδιασμό του βολικού προβλήματος, αλλά στήνουν παγίδες και επιφέρουν πρόσθετες διαιρέσεις και αντιπαραθέσεις στο ταλαίπωρο σώμα της ελληνικής κοινωνίας.

Για παράδειγμα, το πρόγραμμα «Σπίτι μου», που πλασάρεται ως ανάχωμα στα ακριβά ενοίκια και ως στήριξη των νέων και των ευάλωτων της ηλικιακής ομάδας 18-39, έχει... δράκους μεταμφιεσμένους σε αγαπησιάρικα γατάκια.

Καταρχάς, ρίχνει νέα κοψίδια στον λάκκο των τραπεζικών λεόντων, οι οποίοι θα γευματίσουν εκ του ασφαλούς, καθώς το κράτος συγχρηματοδοτεί τα στεγαστικά δάνεια που θα δοθούν σε 10.000 νέους ηλικίας 25-39 ετών. Κατά δεύτερον, εύλογα ανακύπτει το ερώτημα: Πόσοι από τους 10.000 δικαιούχους θα είναι ιθαγενείς Έλληνες και πόσοι αλλογενείς φιλοξενούμενοι;

Με τον νέο θεσμό της «Κοινωνικής αντιπαροχής», το κράτος παραχωρεί -για ορισμένο χρονικό διάστημα- αδόμητα ή κατεδαφιστέα δομημένα ακίνητα (δηλαδή, δημόσια περιουσία) σε ιδιωτικές εταιρείες. Επί αυτών των ακινήτων οι εταιρείες θα οικοδομήσουν με δικά τους έξοδα κτιριακά συγκροτήματα, τα οποία θα εκμεταλλευτούν κατά το δοκούν, υπό τον όρο να εκμισθώσουν με χαμηλά ενοίκια ένα ποσοστό των οικημάτων σε νέους ηλικίας μέχρι 39 ετών...

Με το πρόγραμμα «Κάλυψη», το κράτος θα επαναμισθώσει τις ιδιωτικές κατοικίες στις οποίες στεγάζονται μέχρι το τέλος του 2022 μετανάστες (πρόγραμμα «Εστία») και θα τις παραχωρήσει, για διάστημα τριών ετών, σε δικαιούχους του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος ηλικίας 25-39 ετών.

Τέλος, με το πρόγραμμα «Ανακαινίζω-Ενοικιάζω», το κράτος θα επιδοτήσει την ανακατασκευή κενών κατοικιών, υπό τον όρο να διατεθούν προς ενοικίαση από τους ιδιοκτήτες τους.

Τα Πράγματα με το Όνομα τους

Η στεγαστική πολιτική της κυβέρνησης μπάζει από παντού και εγείρει σειρά εύλογων επιμέρους ερωτημάτων, τα οποία δεν θα εξετάσω, για λόγους οικονομίας, στο παρόν άρθρο. Θα επισημάνω μόνον ότι στις πλείστες των περιπτώσεων έχουμε να κάνουμε με την σύμπραξη φορέων του Δημοσίου με ιδιώτες αναδόχους. Δηλαδή, έχουμε να κάνουμε με την υλοποίηση εντολών του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, το οποίο προωθεί τον «Καπιταλισμό των ενδιαφερομένων μερών»!

Οι εντολές αυτές δίνονται για να παγιδευτούν εντέχνως οι Έλληνες στην δυστοπία που ετοιμάζουν ο Κλάους Σβαμπ και η παρέα του: «(Μέχρι το 2030) δεν θα έχεις τίποτα, δεν θα σου ανήκει τίποτα, και θα είσαι ευτυχισμένος γι' αυτό». Ό,τι χρειάζεσαι, από στέγη μέχρι... κατσαρόλα, θα το ενοικιάζεις και θα το μοιράζεσαι με άλλους...

Η Αληθινή και Μόνη Λύση

Το μοναδικό πραγματικό ανάχωμα στην εντεινόμενη υποβάθμιση της ζωής μας και, γενικότερα, στην επιχειρούμενη Σιωπηλή Γενοκτόνησή μας είναι η συνένωση όλων υπό την αιγίδα της ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ και η από κοινού οικοδόμηση της δικής μας ευνομούμενης Πολιτείας, εντός της οποίας κάθε Πολίτης θα έχει την δική του άνετη και όμορφη κατοικία που θα αποτελεί το άσυλο αλλά και το εφαλτήριό του για μιαν αξιοπρεπέστατη και δημιουργικότατη πορεία βίου.

Όλα τα υπόλοιπα είναι προσχηματικές «λύσεις» που οδηγούν στον εθνικό και ατομικό όλεθρο.